'Sport is geen doel, maar een middel'
Zehra Sayin startte als vrijwilliger bij Special Olympics Belgium, naast een carrière in de privésector. Toen Special Olympics Belgium een communicatieverantwoordelijke zocht, twijfelde ze niet. Na een gesprek kon ze aan de slag, en later groeide ze als vanzelf door naar de functie van CEO. Haar missie? Zoveel mogelijk mensen met een verstandelijke beperking aan het sporten krijgen, en hen zo integreren in de maatschappij.
Onzichtbaar
“Onze atleten willen samen sporten. Niet alleen in hun eigen voorziening”, benadrukt Zehra. “Maar ook in reguliere sportclubs. We zouden willen dat leerlingen uit de lagere school een paar keer per jaar sporten met kinderen met een beperking. Hoe jonger je in contact komt met mensen met een beperking, hoe normaler je het zal vinden. Kinderen stellen zich er weinig vragen over. Terwijl wij als volwassen ons de hele tijd afvragen of we niet te kinderlijk of te streng reageren. Onze volwassen sporters hebben vaak een mentale leeftijd tussen zes en tien jaar. Kinderen sluiten dan meteen vriendschap en gaan samen sporten en spelen.”
“Er zijn 165.000 mensen met een verstandelijke beperking in ons land”, vertelt Zehra. “En je ziet hen amper. Vaak bewust, denk ik. Hen ‘verstoppen’ houdt het taboe mee in stand. Wij spenderen 80% van onze tijd om dat taboe te doorbreken, dat is eigenlijk spijtig. We zouden die tijd liever in activiteiten met onze atleten steken.”
Gezondheid en onderwijs
De afgelopen jaren slaagde Special Olympics Belgium om van 12.000 naar 20.000 actieve atleten door te groeien. “De komende jaren willen we nog meer kwaliteit brengen”, aldus Zehra. “We willen ook focussen op gezondheid. Huisartsen moeten goed opgeleid worden om een patiënt met verstandelijke beperking te kunnen verwelkomen. En ook in het onderwijs willen we aan de slag. We willen 500 klassen per jaar laten kennismaken met mensen met een verstandelijke beperking op een sportdag. 24 steden en gemeenten gaan dit samen met ons waarmaken.”