welzijn & zorg

Camila wil horen wat goed is én wat beter kan

‘Eerlijke feedback is een must tijdens je stage"
4.08.2017
Foto's
Bob Van Mol

“Op een stage leer je in een concrete situatie werken. Dat is wat anders dan in de theoretische – ideale – omstandigheden”, vertelt laatstejaars verpleegkunde Camila Zuñiga. “Ik kijk ernaar uit om zelf stagiaires te begeleiden.”

"Wist je al dat er straks ook een fotograaf langskomt?” Camila Zuñiga glimlacht. Nee, dat wist ze nog niet, maar het is oké. Ze ziet er dan ook stralend uit. Misschien ligt dat aan het einde van de examens, de opluchting na het harde werk. Maar wie haar kent, weet dat dit gewoon Camila Zuñiga is. Twinkelende ogen, warme lach. Een verpleegkundige in spe, die volop in het leven staat.

Ze heeft net haar laatste stage achter de rug. “Die was toch anders dan de vorige”, vertelt ze. “Het was een leerwerkplek, wat betekent dat we met een aantal studenten de helft van de dienst moesten overnemen. Ik heb er weer enorm veel uit geleerd, over communicatie, organisatie, omgang met patiënten en collega’s.” Alles wijst erop dat Camila, een laatstejaars graduaat Verpleegkunde, het schitterend heeft gedaan. Het ziekenhuis heeft haar intussen een contract aangeboden.

Zes jaar woont ze in Antwerpen. Even lang is ze weg uit haar vaderland Chili, al keert ze nog regelmatig terug voor een bezoek aan haar familie. “Toen ik mijn vader destijds naar België volgde, had ik nog geen duidelijk zicht op mijn toekomst. Ik werkte als poetsvrouw, volgde cursussen therapeutische massage en manicure, was geïnteresseerd in alternatieve therapieën. Maar ik wist niet waar en hoe te beginnen. Tot ik bij de VDAB vernam dat verpleegkundige een knelpuntberoep was en die opleiding betaald werd. Ik zou liegen als ik niet toegeef dat dat de hoofdreden was om met mijn graduaat te starten.”

Creatief van theorie naar praktijk

Maar drie maanden en een stage later wist Camila: “Ik zit hier helemaal op mijn plaats. Het was zo mooi om iets voor mensen te kunnen betekenen. Bovendien voelde ik mezelf constant ontwikkelen en zaken bijleren. Tijdens je stage leer je linken leggen en in een concrete situatie werken. Een voorbeeld. In de ideale omstandigheden beschik je over een arsenaal aan materiaal. Maar als je bijvoorbeeld in de thuiszorg staat, heb je dat niet altijd voorhanden. Dan komt het erop aan de theorie creatief om te zetten naar de praktijk. Door de stage leer je je job niet in het ijle.”

“Hoe beter de band met je collega’s, hoe sterker je team en hoe hoger de kwaliteit van je zorg.”

Het gevoel dat ze telkens bijleert, heeft ze vandaag nog steeds. “Tijdens je eerste stage mag je eigenlijk nog niet veel doen. Je moet vooral kijken en je dient enkel de basiszorg toe. Daarnaast ben je zowat manusje-vanalles dat voor taakjes hier en daar wordt ingeschakeld. Maar met de jaren krijg je steeds meer verantwoordelijkheid. En dat is als stagiaire ook je ‘recht’. Niets is lastiger dan collega’s die ‘alleen’ willen werken en niets uit handen willen geven.”

Op haar laatste stage werd ze echt als een volwaardige verpleegkundige gezien en Camila bleek dat vertrouwen ook waard. “Op een bepaald moment leek het of een patiënte een hartstilstand kreeg. Ik heb toen heel beredeneerd en stap voor stap gereageerd.” Achteraf bleek dat ze het prima had gedaan. Ze glimlacht: “Die reactie is een welkome boost voor je zelfvertrouwen.”

Jezelf tegenkomen

Feedback ontvangen is niet altijd gemakkelijk. “Je denkt dat je het goed doet, maar ben je écht goed bezig?” Een glimlach: “Tijdens zo’n stage kom je jezelf soms wel tegen.” Toch vindt Camila oprechte feedback belangrijk. “Liever een eerlijke tussentijdse evaluatie. Dan kun je nog iets aan je aanpak veranderen. Met oppervlakkige feedback waarbij alles oké lijkt, kom je aan het einde van de rit misschien bedrogen uit, als alles toch niet zo perfect bleek te zijn.”

Communicatie en eerlijkheid, flexibiliteit aan beide kanten, alles – ook fouten en ergernissen – bespreekbaar maken: dat zijn volgens Camila de drie succesingrediënten voor een goede samenwerking tussen stagiaires en hun begeleiders, of tussen collega’s onderling. “Hoe beter je band, des te sterker je team en hoe hoger ook de kwaliteit van je zorg.”

Camila staat nog maar aan het begin van haar loopbaan, maar heeft tegelijk recht van spreken. Als pas afgestudeerde gegradueerde liep ze in totaal bijna een vol jaar stage. In verschillende instellingen en op diverse afdelingen. Had ze tijdens haar stages favoriete patiënten? Ze knikt. Ze heeft een voorkeur voor oudere mensen. “Zij staan dankbaar en meer tevreden in het leven. Voor jongeren is het vaak nooit goed genoeg, kan het altijd beter. Daarin verschillen westerlingen trouwens van Chilenen”, merkt ze op. “In Chili hebben we meer reden tot klagen, toch zijn de mensen er spontaner, ze trekken zich de zaken minder snel aan.”

Patiënt centraal

Zelf hoopt Camila dat ze steeds haar glimlach zal behouden, ondanks de stress die de job met zich brengt. “Als verpleegkundige draag je een enorme verantwoordelijkheid. Tegelijk werk je vaak tegen de tijd. Ik hoop dat ik die twee zaken kan combineren.” Hoe? “Door zaken te delegeren en de druk onder het team te verdelen, door stagiaires in te schakelen en kansen te geven om het beroep te leren. Door privé en werk zo goed mogelijk gescheiden te houden. Al die zaken moeten bijdragen tot het centrale doel van je job. Dat is: je patiënt centraal blijven plaatsen. Ik hoop dat ik dat steeds kan blijven doen. Want daaruit haal je als verpleegkundige de ultieme voldoening.”